అదే ఆట... అదే బాధ

ఆస్ట్రేలియా టూర్ లో మన జట్టు ప్రదర్శన సగటు భారతీయుడిని నిరాశకు గురి చేయడం సహజమే. అయితే ఇందులో ఎవరి తప్పు ఎంత ఉందని విశ్లేషిస్తే చాలా విషయాలు మనకు బోధపడతాయి . ఎందుకంటే అసలు క్రికెట్ అంటేనే టెస్ట్ క్రికెట్. ఇదీ ఒకప్పటి మాట. ఒకప్పుడు సగటు క్రికెట్ ప్రేమికుడు ఐదు రోజుల క్రికెట్ అయినా, యాబై ఓవర్ల వన్డే అయినా ఆశ్వాదించేవాడు. యిప్పుడు పరిస్థితులు మరి పోయాయి. నాడు దేశం తరఫున ఆడమంటే అదో గొప్ప అవకాశంగా ఫీల్ అయ్యేవారు. కానీ నేడు క్రికెట్ అంటే అమ్మడం కొనడం అనే స్థితికి వచ్చింది. ఎడతెగని బిజీ షెడ్యుల్ మన ఆటగాళ్ళ పై తీవ్ర ప్రభావాన్ని చూపుతున్నది. ట్వంటి ట్వంటి క్రికెట్ ఐపిఎల్ వంటి టోర్నమెంట్ లో వేగంగా పరుగులు సాధించాడనికి అలవాటు పడ్డారు. అలాంటిది యిప్పుడు ఐదు రోజుల టెస్ట్ క్రికెట్ లో నిలకడగా బ్యాటింగ్ చేయడం, ఫీల్డింగ్ చేయడానికి చాలా ఓపిక కావాలి, అందుకోసం మన జట్టులో ఎంతమంది సిద్దంగా ఉంటున్నారు. అయితే వీళ్ళ లో టెస్ట్ క్రికెట్లో పరుగులు, వికెట్స్ తీసిన వారు లేరా అనేది కాదు. ఉన్నారు. మన వాళ్ళు స్వదేశం లోనే బాగా రాణిస్తారు, విదేశాలలో మన ట్రాక్ రికార్డు అంతంత మాత్రమే అనేది విదితమే. మరి అటువంటప్పుడు విదేశాలలో మనవాళ్ళు ఎదురుకుంటున్న సమస్యలను పసిగట్టలేరని ఎలా అనుకుంటాం. ఫాస్ట్ బౌలింగ్ క్రికెట్ పిచ్ లను తయారు చేయాలి, అందు కోసం మన బి సి సి ఐ ఇంత వరకు ఎలాంటి ప్రయత్నాలు చేసింది? మాజీ క్రికెట్ ఆటగాళ్ళు కూడా దీనిపై స్పందించిన దాఖలాలు అరుదు.  మన జట్టు ఆట చూసి విసిగిపోయి, ఇక వీరు మారారు అనుకుని కొన్నిరోజులు క్రికెట్ చూడడం మానుకుందాం అనుకుంటాం. కానీ  సెహవాగ్ డబుల్ సెంచరీ చేస్తేనో,  సచిన్ సెంచరీ కొడితేనో, లేక ఏది రికార్డు నెలకొల్పితేనో , రెండున్నర దశాబ్దాల తరువాత ప్రపంచ కప్ గెలిచిన ఆనందమో మనల్ని క్రికెట్ వైపు మళ్ళిస్తుంది. అందుకే స్వదేశం లో ప్రయోగాలూ చేసే మనం, విదేశాలలో ఆడటానికి  సమర్థులని భావిస్తూ ఎంపిక చేసి పంపినా అవే ఫలితాలు. అంటే ఆటగాళ్ళను మార్చినంత మాత్రానా విదేశీ గడ్డ పై మన రికార్డులు మారడం లేదు. అందుకే ఓడిపోయాక రోగ నిర్ధారణ చేసి, చికిత్స చేయకపోతే మన పాత వైఫల్యాల  జ్ఞాపకాలు ఎప్పుడు పదిలంగానే ఉంటాయి. గెలిచినప్పుడు ఆనంద పడడం, ఓడినప్పుడు అలసి పోవడం క్రికెట్ ఆటగాళ్ళకు, అభిమానులకు మాములే